Legbatterij Haaren, 1969. Destijds leek het ’t ei van Columbus; schaalvergroting als hét middel om economisch te kunnen produceren en de vraag naar voedsel voor ’n lage prijs te kunnen blijven bieden. De zin in het filmpje: “In elk hok zitten maximaal 3 kippen wier enige bezigheid bestaat uit eten en eieren leggen”, spreekt boekdelen; met het welbevinden van het dier werd weinig rekening gehouden. Het Haarense bedrijf waar 56.000 kippen gezamenlijk per dag 40.000 eieren produceerden was bijzonder genoeg voor ’n Polygoonteam om af te reizen naar het zuiden en er ’n bioscoopjournaalitem van te maken. Met de ogen van nu kijken we daar tegenwoordig heel anders naar. De bio-industrie wordt al lang niet meer de hemel in geprezen. Het welzijn van het dier heeft langzaamaan meer en meer terrein gewonnen. Ook leerden we dat dierziektes enorm kunnen toeslaan als zoveel dieren samen op ’n relatief kleine plek bij elkaar leven. Beeldmateriaal: Polygoon